Kratos – Naznaczony Wojownik; Duch Sparty; Spartański generał; Upadły Bóg Wojny; Niszczyciel Olimpu; syn Zeusa i Kallisto; brat Dejmosa i przyrodni brat Herkulesa, Hermesa, Ateny, oraz Aresa. Główny bohater serii God of War, występuje także w Soul Calibur: Broken Destiny i dziewiątej części Mortal Kombat, jako jeden z zawodników walk.
Historia (streszczenie)[]
Kratos urodził się w Sparcie jako syn Kallisto i Zeusa. Jego bratem był Dejmos. Obaj bracia nie wiedzieli kim jest ich ojciec. Jednakże nie przeszkadzało im to ponieważ już od najmłodszych lat skupiali się przede wszystkim na walce, aby w przyszłości dostać się do spartańskiej armii. Pewnego dnia, gdy znowu trenowali, zauważyli pożary i pociski z katapult. Ich uwagę przykuła obecność Ateny i Aresa na dwóch rumakach (bracia nie wiedzieli wtedy, kim są obie postacie). Wyrocznia powiedziała bogom, że Naznaczony Wojownik przyniesie zagładę Olimpowi. Bardzo charakterystyczne Znamię zauważyli na ciele Dejmosa, więc Ares go pojmał. Jednak tym przyszłym wojownikiem był tak naprawdę brat Dejmosa. Oczywiście Kratos nie chciał pozwolić, by skrzywdzono jego brata, więc spróbował zaatakować napastnika. Bóg Wojny z łatwością go unieszkodliwił, uderzeniem z zaciśniętej pięści, zostawiając mu tym samym bliznę przecinająca jego prawe oko. Ares miał zamiar go zabić, lecz Atena stanęła w obronie chłopca. Po tym wydarzeniu Kalisto wmówiła Kratosowi, że Dejmos nie żyje, więc żeby go nie zapomnieć, spartiata zrobił sobie tatuaż na wzór znamienia swego brata. Gdy był już dorosły wstąpił w szeregi armii spartańskiej. Szybko awansował na generała. W międzyczasie poznał Lysandrę, którą pokochał, a ta pokochała jego. Z ich miłości narodziła się Kalioppe. Niestety dziewczynka jakiś czas po urodzeniu poważnie i z pozoru nieodwracalnie zachorowała. Zgodnie ze spartańskim prawem, takie dziecko miało zostać zabite. Kratos choć był oddany Sparcie, nie chciał do tego dopuścić, dlatego wyruszył po Ambrozję - boski nektar o niezwykle silnych właściwościach leczniczych. Jednakże spartiata nie był jedyną osobą chcącą zdobyć ten nektar. Bogowie negatywnie ingerując w życie poszczególnych ludzi, doprowadzili do tego, że ci również pożądali Ambrozji. W związku z tym, bóstwa zorganizowały turniej, którego uczestnicy mieli ze sobą walczyć ku uciesze organizatorów, zakładających się między sobą o to kto zwycięży. Z trudem wygrał Kratos, dzięki czemu uzdrowił i uratował swoją córkę. Wśród pokonanych znajdował się Alrik, chcący uleczyć swego ojca, lecz przegrywając ww. turniej stracił tą możliwość, w wyniku czego jego rodzic zmarł, a on został Królem Barbarzyńców i pragnął zemsty na Kratosie.
Narodziny Ducha Sparty[]
Kratos, już jako generał, wygrał wiele bitew. Niestety gdy toczył zaciętą walkę z Barbarzyńcami, przewagę mieli przeciwnicy. Większość spartiatów, nie licząc Kratosa zgineła. Król Barbarzyńców pokonał go i zamierzał zabić swoim młotem. W ostatnim momencie generał Sparty poprosił Aresa o pomoc. W zamian ofiarował mu swą duszę. Nagle z nieba zstąpił ogromny Bóg Wojny. Z nim przyleciały również harpie, które trzymały w swych szponach Ostrza Chaosu. Obwiązały łańcuchami ręce Kratosa, a ten za pomocą ostrzy przywiązanych łańcuchami do jego rąk, odciął głowę Królowi Barbarzyńców. Teraz wygrywał każdą bitwę, lecz był opanowany przez Aresa. Bóg Wojny mógł z nim zrobić co chciał, przez co Kratos dopuścił się wielu okrucieństw. Pewnego razu Ares rozkazał mu zniszczyć wioskę wyznawców Ateny, do której potajemnie przetransportował jego żonę i córkę, przy czym wywołał w nim niepochamowany szał. Kratos spotkał w Świątyni Ateny swoją córkę i żonę, które próbowały go powstrzymać. Jednak ten kierowany przez Aresa, nieświadomie zabił je. Zorientował się o tym co zrobił, dopiero gdy ich krew spłyneła mu po rękach. Wcześniej zignorowana Wyrocznia wioski rzuciła na niego klątwę, przez którą prochy jego zmarłej rodziny przylgneły mu do skóry, by na zawsze zapamiętał o tym wydarzeniu. Od teraz ze względu na bladą skórę, został okrzyknięty Duchem Sparty.
Konflikt z Furiami[]
Furie uwięziły Kratosa w Więzieniu Potępionych, gdyż złamał przysięgę daną Aresowi, przestając mu służyć. Furie torturowały go. Ten jednak zniszczył łańcuchy, które go więziły i zranił jedną z Furii, wydostając się na wolność. Teraz pragnął zemsty i na Aresie, i na Furiach. Przeszedł przez wiele trudów, między innymi pokonał Ajgajona Hekatonchejra. Furie próbowały go pokonać podszywając się pod różne postacie. Jednak spartiata dzięki wcześniejszej pomocy Orkosa, syna Alekto i Aresa, nie dał się oszukać. W końcu spotkał wszystkie trzy Furie jednocześnie i zawalczył z nimi. Była to trudna i męcząca walka. Gdy już zabił wszystkie Furie, jeszcze raz spotkał się z Orkosem. Orkos kazał Duchowi Sparty zabić go, ponieważ był strażnikiem przysiąg, a co za tym idzie Naznaczony Wojownik nie był jeszcze wolny duchowo, a poza tym Orkos stracił wszystko co kochał. Kratos zrobił to z niechęcią. Potem Ducha Sparty zaczeły dręczyć wizje z przeszłości.
Pomoc Heliosowi[]
Kratos został Sługą Bogów, którzy w zamian za jego posłuszeństwo obiecali uwolnić go od jego wizji. Kazali mu zabić Króla Persji i gigantycznego Bazyliszka, którzy zaatakowali Attykę. Kratos z łatwością odebrał życie Królowi Persji, lecz z potworem nie było już tak łatwo. Najpierw udało mu się zranić oko potwora, a następnie zabić go, wyrywając mu dolną część pyska. Dla Kratosa to było jednak za mało. Zauważył, że słońce nagle zaczęło spadać z nieba. Wiedział, że nie jest to znak od bogów. Zainteresowany wędrował kilka miesięcy, aż doszedł do miasta Maraton, tam zauważył, że Bóg Snów, Morfeusz, terroryzuje miasto. Duch Sparty przedarł się przez miasto i dostał do Świątyni Heliosa, Boga Słońca. Tam Eos, siostra Heliosa, powiedziała mu, że Helios został porwany i że jeżeli moc słońca trafi w niepowołane ręce, cały świat będzie zagrożony. W związku z tym, Kratos zaczął przedzierać się przez świątynie. Znalazł Rydwan Heliosa i wszedł na niego. Wtedy to Rumaki Słońca zawiozły go do Hadesu. Spartiata spotkał tam Charona, istotę która przewoziła zmarłe dusze do Tartaru. Haron powiedział, że Duch Sparty ma odejść, ale Kratos nie posłuchał i rozpoczął walkę z Charonem. Nie miał jednak z nim szans, przez co trafił do Tartaru, gdzie zobaczył, że brakuje jednego z legendarnych tytanów. Przez chwilę myślał nad tym kto mógłby uwolnić takiego więźnia, jednak przede wszystkim postanowił wydostać się z tego przerażającego miejsca. Podczas swojej drogi napotkał szkielet Strażnika Klucza. Pilnował on klucza otwierającego przejście do Świątyni Zeusa. Wewnątrz, Kratos ściągnął Rękawicę Zeusa z ramienia posągu Pana Olimpu. Wyszedł z Tartaru i ponownie spotkał Charona. Tym razem wygrał z nim walkę, przy pomocy Rękawicy Zeusa. Po zabiciu przewoźnika, dopłynął na jego statku do miejsca, wyglądającego jak świątynia. Tam spotkał swoją córkę, Kalioppe, oraz Persefonę, żonę Hadesa. Ta druga powiedziała Kratosowi, że musi zapomnieć o swej przeszłości, by przejść do Pól Elizejskich i spotkać się z córką. Znaczyło to jednak utratę broni i magii, a także swej klątwy i czerwonego tatuażu. Kratos zrobił to i spotkał się z córką. Następnie Persefona wyjawiła mu, że to ona porwała Heliosa i uwolniła tytana Atlasa, by zniszczył filar podtrzymujący niebo i unicestwił przy tym całą Grecję. Wiedząc, że to może oznaczać definitywny koniec jego córki, Duch Sparty z trudem zostawił Kalioppe już na zawsze, odzyskał bronie i magiczne moce, po czym uwięził Atlasa i zabił Persefonę, ratując przy tym Heliosa, Boga Słońca.
Zemsta na Aresie[]
Minęło 10 lat odkąd Kratos zaczął służyć bogom i ani razu nie zaznał spokoju, wizje wciąż go dręczyły. Miał już tego dość, więc bogowie zawarli z nim pewną umowę - on zabije zbuntowanego Aresa, a oni wreszcie uwolnią go od wizji z przeszłości. Zresztą Kratos chciał zemsty na Aresie za to, co mu zrobił. Wyruszył w kierunku Aten. W końcu spartiata dopłynął do stolicy Grecji. Tam dowiedział się, że przez Aresa, Ateny niedługo przestaną istnieć. Spotkał się z tamtejszą Wyrocznią, by dowiedzieć się jak pokonać Boga. Została ona jednak porwana przez dwie harpie. Duch Sparty uratował Wyrocznię i dowiedział się od niej, że do zabicia Boga Wojny potrzebuje Puszki Pandory, która znajduje się w Świątyni Pandory. Dowiedział się także, że sama świątynia znajduje się na plecach tytana - Kronosa, który wędruje po Pustyni Zagubionych Dusz. Kratos wspinał się po ciele tytana 3 dni. W końcu dotarł na jego grzbiet. W Świątyni Pandory znajdowało się pełno śmiertelnych pułapek, oraz wymagających zagadek. Naznaczony Wojownik z trudem zdobył Puszkę Pandory. Niestety Ares dowiedział się od jednej z harpii o planie Kratosa, więc zabił go, ciskając w niego spiczastą skałą. Kratos trafił do Hadesu, lecz po wielu zmaganiach udało mu się stamtąd wydostać, dzięki pomocy tajemniczego grabaża, którego spotkał już wcześniej, gdy ten rzekomo kopał grób. Z powrotem będący w Atenach, Kratos spotkał wkrótce samego Aresa. Użył Puszki Pandory i stał się tej samej wielkości co Bóg Wojny. Spartiata desperacko próbował uśmiercić Aresa. Ten jednak zamknął go w jednym ze swoich wymiarów kieszonkowych, gdzie stworzył kopie jego rodziny. Nagle zaczęły pojawiać się klony Kratosa, próbujące zabić jego żonę i córkę. Duch Sparty bronił rodzinę przez długi czas, lecz mimo to Kalioppe i Lysandra zginęły od Ostrzy Chaosu wyrwanych spartiacie przez Aresa siłą woli. Następnie Kratos wróciwszy do rzeczywistości, poddał się i był gotów na śmierć. Na szczęście jednak, zauważył gigantyczny Miecz od Bogów, więc złapał za oręż i zabił Aresa. Uwolniona z Boga Wojny siła wywołała eksplozję (równie potężną co wybuch jądrowy), po czym zgromadziła się w Kratosie. Bogowie wybaczyli Wojownikowi jego grzechy z przeszłości, ale nie uwolnili go od wizji. Trzy tygodnie później, Kratos targnął się na swoje życie. W ostatnim momencie Atena go uratowała i mianowała nowym Bogiem Wojny.
Jako Bóg Wojny[]
Kratosa męczyły wizje, lecz tym razem z czasów, m.in. dzieciństwa i niedalekiej przyszłości. Zaskoczony tą zmianą, szukał odpowiedzi w mieście wyznawców Posejdona, na Atlantydzie, gdzie zaprowadziły go ww. wizje. Po drodze i na miejscu zaatakowała go Scylla, gigantyczny potwór z sześcioma monstrualnymi mackami i wielką paszczą wypełnioną ostrymi zębami. W Świątyni Posejdona, spartiata spotkał swoją matkę - Kallisto. Była już stara i ciężko chora. Powiedziała Kratosowi o tym, że Bóg Śmierci, Tanatos, przetrzymuje i torturuje jego brata, Dejmosa. Wyszeptała też, kim jest jego ojciec. Następnie zaklęta (przez Zeusa) Kallisto zmieniła się w obrzydliwego i agresywnego potwora. Kratos nie miał wyboru, musiał zabić własną matkę dla jej dobra - śmierć oznaczała koniec wyniszczającej ją klątwy. Potem Kratos kontynuował walkę ze Scyllą. Przez ich bój cała Atlantyda legła w gruzach, a potwór i spartiata trafili do wulkanu blisko wyspy Krety. Kratos użył specjalnego wiertła do zabicia gigantycznej besti. W wyniku wykorzystania owego wiertła nastąpiła w wulkanie erupcja, która wyrzuciła Ducha Sparty na Krete. Z Krety trafił do Heraklionu, a z Heraklionu do Przełęczy Aroańskiej. Tam zaatakowała go Erynie, córka Tanatosa. Nawet ona nie dała mu rady. Kratos był wściekły na bogów, że go okłamali - wmówili, że jego brat nie żyje. Wkrótce trafił do Sparty, gdzie jego wizje z czasów dzieciństwa nasiliły się. Doszedł do Lochów Sparty, gdzie napotkał jednego z nielicznych już, wyznawców Aresa. Zabił go, a następnie poskromił Lwa z Pireusu. Doszedł do Świątyni Aresa i zobaczył jak Spartanie zniszczyli posąg Aresa, by zbudować posąg z jego podobizną. Walczył tam także z duchem młodszego siebie, który wypominał mu, że nie zdołał w dzieciństwie ocalić Dejmosa. Po walce zdobył Czaszkę Kery, czyli klucz do Krainy Śmierci, Królestwa Boga Śmierci. Dostał od jednego z żołnierzy Oręż Sparty, czyli magiczną włócznię i nadzwyczaj wytrzymałą tarczę. Dopłynął do zatopionej Atlantydy i przy pomocy Czaszki Kery trafił do Krainy Śmierci. Tam uratował brata i zaczął walkę z Tanatosem. Tanatos niestety zabił Dejmosa, zaś rozwścieczony Kratos zabił Boga Śmierci.
Sojusz z Tytanami[]
Kratos jako Bóg Wojny dał upust swej złości, atakując razem ze Spartanami każde miasto w Grecji. Chociaż inni bogowie próbowali powstrzymać jego zapędy wojenne, nie dali rady. Kiedy Kratos zaatakował Rodos, Zeus pod postacią dużego orła ożywił tamtejszego Kolosa i zmniejszył Boga Wojny do rozmiarów śmiertelnika, odbierając mu tym samym zmiennokształtność. Spartiata miał niechybnie zginąć, lecz mimo rzekomej przewagi przeciwnika, Kratos dobrze sobie radził. Nagle Zeus zrzucił z niebios Ostrze Olimpu. Powiedział niezbyt ufnemu Duchowi Sparty, że jeżeli nie przekaże temu ostrzu swych mocy, to nie osiągnie swojego pełnego potencjału i nie pokona gigantycznego posągu. Po naładowaniu ostrza mocami Aresa, Kratos dostał się do środka Kolosa z Rodos, po czym go zniszczył, na skutek czego gigantyczna dłoń, już martwego przeciwnika, upadając przygniotła go. Teraz Kratos nie miał mocy, zbroi ani siły. Niespodziewanie osobiście wkroczył Zeus, stawiając Spartiacie ultimatum - albo Duch Sparty będzie mu służył, albo go zabije. Naznaczony Wojownik odmówił, lecz mimo starań nie miał sił, by walczyć, więc Król Bogów z łatwością spełnił swą obietnicę, a potem udał się do Sparty, którą zniszczył. W świecie Hadesa, do Kratosa przemówiła jego prababka Gaja, która powiedziała mu, że musi on odnaleźć Siostry losu, by przenieść się do momentu zdrady Zeusa i go zabić. Kratos przebył długą drogę by trafić do Sióstr losu, między innymi musiał zabić: wskrzeszonego Alrika, Tezeusza i legendarnego Krakena, przy czym coraz wścieklejszy uwalniał w sobie własną boskość. Gdy zabił trzy Siostry Losu, cofnął się do momentu swej śmierci i rozpoczął walkę z Zeusem, której efektem końcowym była niespodziewana śmierć Ateny, chcącej ochronić swego ojca, czyli również Olimp, a co za tym idzie Grecję. Po tym wydarzeniu, Duch Sparty przeniósł się do czasów Wielkiej Wojny i zabrał stamtąd tytanów do swoich czasów, gdzie rozpoczął szturm na Olimp. Była to jednak jego ostatnia manipulacja czasem, gdyż miejsce, z którego podróżował po czasoprzestrzeni, rozpadło się z powodu szkód, wyrządzonych w lini czasu właśnie przez niego.
Zemsta na Zeusie[]
Kratos rozpoczął Drugą Wielką Wojnę. Najpierw zabił Posejdona, który próbował zabić Gaję pod postacią wielkiego morskiego potwora. Następnie dostał się na szczyt Olimpu i tam próbował zabić Zeusa. Ten jednak strącił tytankę i Ducha Sparty z Boskiej Góry, po czym Gaja zdradziła Kratosa, przez co ten wpadł do rzeki Styks. Potem Kratos dowiedział się od ducha Ateny, że Puszka Pandory, rzekomo zawiera jeszcze większą moc i znajduje się w tzw. Ogniu Olimpu, który jest źródłem zasilania owego Olimpu. Żeby się dostać do upragnionej potęgi, Spartiata znowu musiał pokonać wiele przeszkód, zabijąc bogów i tytanów (w tym pozornie Gaję), oraz uwolnić Pandorę z Labiryntu, która była kluczem do zgaszenia Ognia Olimpu. Po wielu trudach udało mu się. Jednak gdy dotarł wraz z dziewczyną do Ognia Olimpu, zmienił zdanie i próbował zatrzymać ją przed zrealizowaniem początkowego planu, ponieważ ta przypomniała mu co to znaczy być Ojcem. Niestety z powodu ingerencji Zeusa, oraz buntu samej Pandory, nie dał rady tego zrobić. Na dodatek okazało się, że skrzynia jest pusta i nie ma w niej już żadnej mocy. Rozpoczęła się epicka walka, podczas której Kratos zabił powracającą Gaję i Zeusa. I kiedy się wydawało, że Zeus już nie żyje, ten przybrał postać astralną i zamknął Ducha Sparty w jego umyśle pogrążając go w mroku i smutku. Uwięziony Kratos zrozumiał iż tą wielką mocą była nadzieja i że miał ją odkąd po raz pierwszy otworzył Puszkę Pandory. Wtedy wściekły i pełen mocy Kratos wydostał się i zmasakrował swego ojca własnymi rękami. Po tym brutalnym akcie przemocy, Dusza Ateny zażądała od Kratosa, by oddał jej moc nadziei. Jednak ten pozornie popełnił samobójstwo i uwolnił wielką moc nadziei na cały zniszczony przez siebie świat.
Moce i umiejętności[]
Moce[]
Nadludzka siła: Siła Kratosa jest jak dotychczas nieograniczona. Z wiekiem Duch Sparty, przez całe życie, zamiast słabnąć staje się jeszcze silniejszy, co tylko potwierdzają jego wyczyny, których jest tak dużo, że trudno je wszystkie odpowiednio wymienić, szczególnie, że ich liczba stale rośnie.
Nadludzka wytrzymałość: Choć Kratos nie jest niezniszczalny, to z pewnością jest jedną z najtwardszych postaci w uniwersum God of War. Przeżył między innymi: wypadki z kilkukilometrowych wysokości pozostając bez szwanku, całkowite zmiażdżenie ciała, obszerne rany kłute, ataki elektryczne Zeusa, bezpośredni kontakt z blaskiem słonecznym Heliosa, liczne eksplozje (w tym jedną równie potężną co wybuch jądrowy) i wiele więcej. Potrafi być w ruchu całe dnie i noce bez przerwy, nie męcząć się przy tym. Ponadto jego tolerancja na ból jest niepowtarzalna.
Nadludzka szybkość i zwinność: Kratos w trakcie walk co chwile wykonuje akrobacje, jednocześnie skacząc na duże wysokości i odległości. Co więcej, potrafi przechodzić po linie, oraz wspinać się po najróżniejszych górach i budowlach. Pod względem prędkości dorównywał Zeusowi, który był szybki niczym błyskawica.
Nieśmiertelność: Kratos jako bóg jest odporny na wszystkie choroby i trucizny. Żaden człowiek ani żadna ludzka broń nie jest w stanie go skrzywdzić. Nawet większość bogów i innych istot razem ze swoimi brońmi są wobec niego bezsilni. Kiedy się skoncentruje, potrafi zregenerować w parę chwil wszelkie rany, zdołał nawet zregenerować ranę powstałą z powodu Ostrza Olimpu, choć została po tym blizna. Na szczególną uwagę zasługuje fakt, że Kratos trzy razy zginął i zawsze z powodu swej determinacji wracał do życia. Na dodatek przeżył za drugim razem przebicie na wylot Ostrzem Olimpu. Najpewniej będzie żył wiecznie.
Wrodzony talent zbrojny: Za każdym razem, gdy Kratos zdobywa nową broń, to bez względu na to jaka ona jest od razu potrafi się nią mistrzowsko posługiwać, nawet jeśli jej nigdy wcześniej nie widział ani o niej słyszał.
Spartański szał: Wpadając w ten szał, ręce Kratosa natychmiast zapalają się jaskrawo-czerwonym ogniem, zwiększając jego sprawność fizyczną. Im dłużej Kratos znajduje się w spartańskim szale, tym silniejszy, wytrzymalszy i szybszy się staje. W zamian jest coraz wścieklejszy, co grozi mu nawet utratą poczytalności, dopóki pozostaje w szale. Kratosowi udało się opanować spartański szał, dzięki czemu może go używać w dowolnym momencie, uważając by nie skrzywdzić danych osób i nie pozostać wściekły za długo. Podczas zadawania ciosów będąc w tym szale, Kratos powoduje liczne małe wybuchy, przez co zadaje dodatkowe obrażenia od ognia.
Męstwo: W najnowszej odsłonie God of War, Kratos rozwinął nową moc, która wykorzystuje energię spartańskiego szału do regenerowania większości jego ran w jedną sekundę.
Umiejętności[]
Wysoka inteligencja: Kratos dzięki swoim przygodom zyskał mnóstwo informacji o magii, inżynierii i kulturze wielu krain. Biorąc pod uwagę jego specyficzne życie w Grecji, a teraz i w dziewięciu światach, można stwierdzić iż obecnie zgromadził więcej wiedzy nawet od Zeusa i Odyna, co zresztą Kratos sam kilkukrotnie udowodnił.
Orientacja w terenie: Kratos bardzo dobrze odnajduje się w każdym środowisku, zawsze wykorzystując jego warunki na swoją korzyść.
Doświadczenie bojowe: Kratos żyje już wiele lat, nieustannie walcząc od dzieciństwa. Opracował do perfekcji biegłość w walce wręcz, strategię, oraz cechy przywódcze.
Ciekawostki[]
- Kratos w mitologii greckiej był alegorią przemocy.
- ,,Kratos" znaczy po Grecku ,,moc" czy też ,,siła", co jest m.in odniesieniem do mocy i siły Ducha Sparty.
- Za każdym razem gdy Kratos zabijał jakiegoś Greckiego Boga doprowadzał do poważnej katastrofy, co ostatecznie skończyło się zniszczeniem Grecji oraz zakończeniem wielu istnień.
- O dziwo zna się na poezji, jego ulubione dzieła to Parys i Helena Trojańska.
- Kratos zmarł trzy razy i tyle samo razy zmartwychstał.
- Nie wiadomo dlaczego tak wiele postaci nazywało go śmiertelnikiem, skoro był bogiem. Możliwe, że to dlatego iż chcieli się nad nim wywyższać, szczególnie że przez pewien okres czasu, nieświadomy swej boskości Kratos żył jak śmiertelnik.
- Ludzie tak bardzo nienawidzili i bali się Kratosa, że w obliczu śmierci woleli zginąć niż zostać przez niego uratowani. Natomiast sam Kratos nigdy nie był zainteresowany ratowaniem ich życia, jeśli nie było to dla niego korzystne.
- Wśród wielu ofiar kratosa, była jego rodzina. Zabił: swoją żonę i córkę, bratanka Orkosa, przyrodniego brata Aresa, Matkę Kalisto, przyrodnią siostrę Atenę, wujka Posejdona, wujka Hadesa, Dziadka Kronosa, przyrodniego brata Hefajstosa, przyrodniego brata Herkulesa, przyrodniego brata Hermesa, prababcię Gaję, oraz ojca Zeusa.
- Tatuaż na ciele Kratosa przedstawia znamię jego brata, Dejmosa.
- Dawniej Kratos regularnie zdobywał umiejętności magiczne, które jednak regularnie tracił z powodu okoliczności. Ostatnią magię stracił po zniszczeniu Grecji.
- Bliznę na twarzy Kratosa zostawił Ares.
- W scenie po napisach końcowych God of War 3, widzimy, że brakuje martwego ciała Kratosa. Gdy zadebiutowała czwarta część God of War, okazało się dlaczego.
- Pierwotnie tatuaż Kratosa miał być koloru niebieskiego.
- Kratos nikomu oprócz swoim bliskim nie okazuje uczuć. Zawsze jest stanowczy, małomówny i pragmatyczny, a przy tym nieprzewidywalny i groźny. Często nawet wobec swych bliskich jest stanowczy i małomówny.
- Ostrza Chaosu pomimo wszelkich przeciwności zawsze wracają do Ducha Sparty, gdyż są przykute do jego duszy i nawet śmierć Aresa (twórcy tych ostrzy) nie zmieniła tego. A że to właśnie nimi Kratos zamordował swoją żonę i córkę, tymbardziej ich nienawidzi.
- Co ciekawe, Kratos często nosi przy pasie czyjąś głowę, gdy ma ona specjalne właściwości.
- Kratos jest wyjątkowo brutalny. Przykładowo: zabił Tezeusza poprzez wielokrotne trzaskanie bramą o jego głowę, rozpruł wnętrzności Kronosa od środka, dosłownie urwał głowę Heliosowi, oraz zmiażdżył twarz Herkulesa do tego stopnia, że była ona cała zdeformowana - Herkules miał mnóstwo wybitych zębów, jego czaszka była głeboko wgniecona do środka, zaś z jego oczodołów wypadły gałki oczne. Takich przykładów jest znacznie więcej.
- Kratos dwa razy popełnił samobójstwo. Oba samobójstwa ostatecznie skończyły się niepowodzeniem.
- Według niektórych spekulacji, Kratos ma conajmniej ponad tysiąc lat.
- W całej serii, Kratos poza gniewem i smutkiem, czuł inne emocje tylko sześć razy, a gier jest jak dotychczas osiem.
- W God of War: Wstąpienie, Kratos ma usunięty model postaci. Widać na nim brak bródki, wychudzone, częściowo zgniłe i porozrywane ciało, oraz prawie oderwane od reszty ciała ręce, zaś sam Kratos wygląda na przygnębionego. Najprawdopodobniej taki wygląd miał być spowodowany torturami przeprowadzanymi na spartiacie przez Furie.
- Większość działań Kratosa jest nikczemna, szczególnie, że są one prowadzone najczęściej na dużą skalę i przyczyniają się do krzywd lub drastycznych śmierci postronnych osób. Z drugiej strony Kratos nigdy rozpętuje chaosu dopóki nie zostaje pokrzywdzony, a jak wiemy krzywdy, które doznał są wyjątkowo bolesne. Na dodatek z powodu przykrych doświadczeń, oraz wpływu wrogów, Kratos nie rzadko traci nad sobą kontrolę do tego stopnia, że bywa nawet nieświadomy swoich czynów.